Wracamy: Seydisfjördur (IS) ... Hirtshals (DK) ... Kraków (PL)

Sprawnie wstajemy, przepakowujemy samochód przygotowując go do załadunku na prom, kompletujemy bagaż podręczny na 3 dni rejsu i jedziemy, wraz ze wschodzącym słońcem, do oddalonego 2 km miasteczka portowego Seydisfjördur. Tutaj 3 tygodnie temu witała nas Islandia. Teraz stoimy w kolejce do odprawy patrząc, jak potężny prom linii SmyrilLine - M/S Norröna, precyzyjnie przybija do nabrzeża.

Długo trwa oczekiwanie na wjazd na prom. Rozładunek setek samochodów i później załadunek kolejnych nie jest łatwy – to musi trwać. Gdy tak stoimy w kolejce wśród setek oczekujących, podchodzi do nas jakiś człowiek. Jakież jest nasze zdziwienie, gdy zagaduje do nas w ojczystym języku. Okazuje się, że około tydzień temu widział nas w swojej miejscowości jak przejeżdżaliśmy przez miasto. Najciekawsze jest to, że było to na Fiordach Zachodnich, w Bíldudalur – stąd prawie 800km. Widać, jak mało turystów jest w tym kraju, zwłaszcza z dala od głównej drogi nr 1, że zostaliśmy zauważeni i zapamiętani.

Po zaparkowaniu auta na decku, rozpakowaniu się w kabinie, czym prędzej wybiegamy na pokład chcąc oglądać po raz ostatni widoki fiordu. Wypływamy. Na dziobie wieje. Wiatr od oceanu dodaje się z szybko płynącym statkiem, tak, że trudno ustać. Na pożegnanie, kapitan trzykrotnym rykiem potężnej syreny oznajmia, że opuszczamy Islandię. Jeszcze ostatnie spojrzenie w tył, na niknące skały, morskie ptaki i biel śniegu.

Byliśmy na Islandii, kraju gdzie mieszka około 300 tysięcy mieszkańców, z tego 2/3 z nich w stolicy – Reykjaviku. Dlatego, przy powierzchni lądu 103 tysiące km², spotkać kogoś na bezdrożach nie jest łatwo. Islandia jest wyspą, drugą co do wielkości w Europie. Przez swe usytuowanie jest trudnodostępna nawet w dzisiejszych czasach. Można się tu dostać samolotem, co czyni większość turystów. Raz w tygodniu przypływa tu prom. Jak już wspominałem, Norröna linii Smyril Line, obsługuje najdłuższą regularną linie promową na świecie, łącząc Danie z Wyspami Owczymi i Islandią. Płynie się w jedną stronę aż 3 dni, co dla wielu odwiedzających jest poważnym problemem – mając, powiedzmy 2 tygodnie urlopu aż połowę trzeba przeznaczyć na podróż, a przecież to nie wszystko. Pozostaje jeszcze dojechać do Danii. Tak jak dla nas, mieszkających w Krakowie, dojazd samochodem do (i z powrotem) Danii to kolejne 2 dni podróży. Tak więc, by zobaczyć i poczuć Islandię trzeba dobrze przemyśleć organizacyjną stronę wyprawy i ... przeznaczyć na to duuużo czasu.

Islandia obejmuje wyspę pochodzenia wulkanicznego zbudowaną ze skał bazaltowych. Powierzchnia jest wyżynno – górzysta, większość stanowi płaskowyż wraz z licznymi stożkami wulkanicznymi. Najwyższym szczytem jest Hvannadalshnúkur (2119 m). Można również znaleźć niewielkie obszary nizinne, głównie na wybrzeżach południowych i południowo-zachodnich. Linia brzegowa, z wyjątkiem południowej części jest dobrze rozwinięta, wybrzeża są różnorodne wraz z licznymi zatokami i głębokimi fiordami.

Na terenie wyspy znajduje się 26 czynnych wulkanów (najaktywniejsze: Grímsvötn 1719 m, Hekla 1491 m, Katla 1363 m) oraz liczne gejzery (najbardziej znany Wielki Gejzer). Około 12% powierzchni zajmują lodowce (m.in. Vatnajökull — 8400 km², największy w Europie – większy od wszystkich zsumowanych lodowców kontynentalnej Europy). Rzeki są krótkie z licznymi progami i wodospadami - główne to Thjórsá (dł. 237 km) i Jökulsá á Fjollum (dł. 206 km). Na wyspie znajdują się liczne jeziora polodowcowe – największe z nich to Thingvallavatn. Roślinność jest skąpa, zbiorowiska tundrowe z niskimi brzozami i wierzbami, miejscami przechodzące w torfowiska; lasotundra porasta 6% powierzchni wyspy. W sąsiedztwie źródeł znajdują się łąki o znaczeniu gospodarczym jednak większość obszaru wyspy jest pustynią skalną.

Klimat Islandii jest łagodniejszy niż wynikałoby to z jej położenia blisko koła podbiegunowego. Mieliśmy tego przykład w czasie podróży – w sumie chyba tylko 2 lub 3 dni (i to niecałe) mieliśmy deszczowe – reszta była słoneczna, wietrzna, czasem chłodna – ale na poziomie bardzo przyjemnym do zwiedzania. Pytaliśmy "tubylców" czy to wyjątkowe lato, że jest tak w sumie dobrze z pogodą (nastawialiśmy sie na dużo gorszą)? Opowiadano nam, że to lato jest wyjątkowo suche, bo zima była z małymi opadami śniegu, ale co do lata i panującej aury, to w zasadzie takie właśnie są tu te pory roku. Jak określają podręczniki i encyklopedie, islandzki klimat to typowy klimat oceaniczny, z chłodnym i wilgotnym latem oraz łagodną i wietrzną zimą. Średnie temperatury w Reykjaviku to 11°C w lipcu i -1°C w lutym. Sezon letni, trwa od początku czerwca do końca sierpnia. Latem temperatura powietrza waha się między 12 a 15ºC, powyżej 18ºC to rzadko spotykany upał. My mieliśmy szczęście zanotować temperatury na poziomie nawet 22°C! W maju i wrześniu pogoda również utrzymuje się taka jak w sezonie letnim. Od jesieni aż do wiosny na Islandii jest zimno, bardzo wietrznie i ciemno.

Właśnie to, że blisko koła podbiegunowego w lecie słońce prawie nie zachodzi, a nawet jak zajdzie to jest jasno, jest wielkim plusem dla podróżowania i zwiedzania. Nie trzeba się codziennie martwić, czy zdąży się przed nocą rozbić obóz na noc, czy nie zastanie nas mrok na wycieczce w góry, ... Przez ten fakt, ten dar natury krajów północy, ma się poczucie bezpieczeństwa. Dzięki temu, podróż typu "Gdzie oczy poniosą ..." staje się przyjemnością. Można się pokusić o pójście na żywioł w planowaniu poszczególnych etapów wycieczki i, co jest bezcenne, nie śpieszyć się. Jak po drodze coś się spodoba, czy zechce się dłużej pobyć to nie ma szans, by się spóźnić we wcześniej zaplanowane miejsce przed nocą ;)

Islandia leży na Grzbiecie Środkowo-Atlantyckim, miejscu, w którym stykają się dwie wielki płyty tektoniczne; Amerykańska i Euroazjatycka. Płyty te oddalają się od siebie o 1-2 cm rocznie! Ponieważ szczelina ta przechodzi prze Islandię, geologicznie zalicza się ja do dwóch kontynentów. Oczywiście ze względów na powiązania kulturowe Islandia zaliczana jest do Europy.

Islandia to jedyny kraj w Europie, gdzie mieszkańcy nie mają nazwisk. Mężczyźni po imieniu dodają imię ojca z dodatkiem son (syn), a kobiety imię ojca z dodatkiem dóttir (córka). Np. dzieci Einara Jónssona po swoim imieniu dodają Einarsson albo Einardóttir. Może dlatego książka telefoniczna jest ułożona wg imion. Chcąc znaleźć np. numer telefonu Einara Jónssona należy szukać pod Einar, a dalej pod Jónsson. Często dodawany jest tytuł, zawód itp., aby odróżnić dwóch Einarów Jónssonów.

Język islandzki to najstarszy używany język w Europie. Współcześni Islandczycy są w stanie czytać w oryginale 1000-letnie sagi. To język, którym posługiwali się Wikingowie tysiąc lat temu. Niestety jest to też jeden z najtrudniejszych języków.

Właśnie na Islandii, a konkretnie przy niewielkim lodowcu Snaefellsjokull, na zachodzie wyspy, Juliusz Verne umiejscowił swoją słynną powieść "Podróż do wnętrza Ziemi". Wulkan na szczycie którego znajduje się lodowiec ostatni raz wybuchł 1700 lat temu.

Ze względu na tanią energię geotermalną Islandia to jedyne miejsce w Europie, gdzie hoduje się banany w szklarniach. Nadmiar ciepłej wody wykorzystuje się do podgrzewania chodników i ulic, aby zimą nie zalegał na nich śnieg. Resztę wylewa się do morza na specjalnej plaży, aby każdy mógł się kąpać chodząc po nawiezionym piasku. Tylko słońca czasem brakuje ...

Najbardziej znanym napojem alkoholowym jest wódka Brennivin - dosłownie "płonące wino". Bardziej jednak znana jest jako "Czarna Śmierć", a wszystko przez charakterystyczną, czarną etykietę, która zdaniem urzędników miała zniechęcić do picia alkoholu. Jak to zazwyczaj bywa z takimi pomysłami, skutek był odwrotny a Brennivin stała się znaną marką. Obecnie popularniejsza jest wśród turystów niż Islandczyków. Dla odmiany, 1 marca obchodzony jest Dzień Piwa, w rocznicę zniesienia prohibicji w 1989 roku. Trwająca 75 lat prohibicja nie została jednak zniesiona całkowicie, nadal państwo ma monopol na alkohole, restauracje potrzebuję licencji a w sklepie można kupić piwo z zawartością alkoholu do 2,25%. Ceny są bardzo wysokie. Mimo utrudnień dostępu do alkoholu; sprzedawany jest w wydzielonych sklepach tylko do godziny 17:00, nie można też kupić go w weekendy, nie wspominam już o "pełnoletności" kupującego, to spożycie, z jasnych powodów (pogoda), oczywiście jest bardzo wysokie. I nie ma się co temu dziwić. Spróbujcie mieszkać na "końcu świata", gdzie bez przerwy wieje porywisty wiatr, zacina deszcz, zawiewa śnieg a do tego przez kilka miesięcy jasno jest przez 2 – 3 godziny dziennie. Można wpaść w depresję, prawda?

I tak sobie płyniemy, czytając jeszcze raz fragmenty przewodników, wyszukując różne ciekawostki tego, co dane nam było zobaczyć, poczuć, w czym po trochu uczestniczyliśmy. Chodzimy na basen, na którym w sposób naturalny (na promie jednak trochę kołysze) tworzą się wielkie fale. Ogrzewamy kości w saunie i jacuzzi. Wałęsamy się po pokładzie, coś tam kupujemy w sklepie wolnocłowym, odsypiamy, jemy i uzupełniamy materiały zdjęciowe oraz opisy na www. Podróż przebiega łatwo i ... gładko. Prom ma naprawdę dobre stabilizatory i kołysanie jest na niskim poziomie, niesprawiającym żadnych trudności zdrowotnych.

Nawet nie spostrzegliśmy się jak dopłynęliśmy do Hirtshals w Danii. Pogoda paskudna. Leje deszcz. Jednak wraz z przemieszczaniem się w głąb kontynentu robi się coraz cieplej. Jest 28°C, co jest dla nas odczuwalne, po miesiącu przebywania w temperaturze średnio 8-10 stopni, jako duży upał!

Na noc zatrzymaliśmy się na parkingu w Niemczech. W niedzielę rano wyruszyliśmy w dalszą drogę i późnym popołudniem dojechaliśmy szczęśliwie do Krakowa.

... na więcej zdjęć zapraszamy do galerii na www.mikgancarczyk.pl ...

Zdjęcia (5)

Komentarze (0)